Carpan Mat Toyu*
OJAN derres molae gi’ rebbeng. Ekaedhing monyena guba. Sobbu pon dhapa’ ka
baktona. Badha abaladhas mangkat ka jeddhing.
Badha keya se ngeret sapo’na. Terro maanga’a cellebba. Badha keya pon agangse
pangerradda. Mangkada nae’ tarebung. Badha kapekkeran ka sabana se bakal possa’
kalaban aeng. Badha se perak, teggalla bakal lembu’ esaka’.
”Mon cara neko lecen se nae’a.” Marena agangse pangerradda ka pekolanna, aba’na
ta’ akalambiyan. Ngello’e roko’.
”Dina bu-ambu gallu. Pera’ ta’ nae’ sakaleyan. Paggun bisa ngakan. Jagungnga
kare agilis. Ta’ kera kose abit agilis jagung, paleng pon sapatareddebban pon
mare. Sampeyan tedhung gallu napa, malle ta’ atamba berra’ ganeka elongnga. Elong gunna ngot-serngodan. Ja’ senga ambu gallu ta’ aroko’,” sowara
ganeko pendha meltas-meltas ngette’a.
”Ma’ dika. Aneko cellep. Mon ta’ egiba aroko’ balakkadan sajan lesso entara
nae’,” ebajar kalaban sowara se meltas dhari jilana. Copana nampes e koncon’na
jilana. Tatabbra’ ka bibirra.